میزان افسردگی و عوامل مؤثر بر آن در دانشجویان دانشکده پرستاری، مامایی و پیراپزشکی رفسنجان در سال 1391

  زمینه و هدف: افسردگی از جمله شایع‌ترین اختلالات روانی است که در تمامی فرهنگ‌ها خودنمایی می‌کند. شروع علایم این بیماری اغلب در دوران نوجوانی و اوایل جوانی است. دانشجویان نیز در این محدوده سنی قرار داشته و در معرض ابتلا به افسردگی می‌باشند. با توجه به تأثیر این بیماری بر جنبه‌های مختلف زندگی، پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان افسردگی و شناخت عوامل مؤثر بر آن در دانشجویان دانشکده پرستاری، مامایی و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان انجام گرفت.   مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی در نیمسال دوم سال تحصیلی 1391- 1390 به روش سرشماری بر روی کلیه دانشجویان دانشکده پرستاری، مامایی و پیراپزشکی رفسنجان انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسش‌نامه بررسی مشخصات دموگرافیک و فردی (19 سؤال) و پرسشنامه استاندارد بک (21 سؤال) جمع‌آوری و با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS و آزمون‌های توصیفی و تحلیلی تجزیه و تحلیل شدند.   یافته­ها: تعداد دانشجویان شرکت‌کننده در مطالعه 400 نفر بود. 5/35 درصد (142 نفر) از نمونه‌ها مذکر بودند. 7/50 درصد از دانشجویان (203 نفر) به درجات مختلف افسردگی مبتلا بودند. فراوانی افسردگی در دانشجویان رشته علوم آزمایشگاهی 44درصد، اتاق عمل 3/39درصد، رادیولوژی 1/39درصد، هوشبری 2/35درصد، فوریت‌های پزشکی 6/31درصد، پرستاری 25درصد و رشته مامایی 24%درصد بود. ارتباط افسردگی با جنسیت دانشجو (008/0 ≥ p ) ، شغل مادر (002/0 ≥ p )، شغل پدر (000/0 ≥ p ) و تحصیلات مادر (000/0 ≥ p ) معنی‌دار بود. نتیجه‌گیری: ایجاد نگرش مثبت نسبت به ادامه تحصیل و آینده شغلی در دانشجویان، به ویزه دانشجویان پسر و آموزش مهارت‌های لازم به والدین شاغل، در کاهش میزان و شدت افسردگی تأثیر به سزایی خواهد داشت.